پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

محمد مهاجری در نامه‌ای سرگشاده واقع گرا و در عین حال تند و جانبدارانه، به قالیباف نوشت که: تلاش‌تان برای رئیس‌جمهور شدن بعد از چند دوره و پس از ۱۹سال باز هم ناکام ماند و باید به همان سقف پرواز فعلی که ریاست مجلس است بسنده کنید. کاش به قولی که به نمایندگان داده بودید پایبند می‌ماندید و نامزد نمی‌شدید و اینقدر بد نمی‌باختید. حالا که اشتباهی بزرگ از پس اشتباهات متعددتان کرده‌اید و شکست خورده‌اید بیایید تا فرصت هست، گذشته را جبران کنید. حالا و در مرحله دوم انتخابات، در برابر یک انتخاب بزرگ قرار گرفته‌اید. یکی تسلیم شدن به همین جبهه انقلاب و دفاع از آقای سعید جلیلی و دوم برائت جستن از آن و ایستادن در سمت درست تاریخ. یک سمت تاریخ آن است که از اندیشه افراطی‌گری و طالبانیسم و ارتجاع و تحجر دفاع کنید و سمت دیگر تاریخ آن است که به این تفکر (که پشت صحنه اش را می‌شناسید) پشت‌پا بزنید. لازم به توضیح است که قالیباف بعد از خبر شکست انتخاباتی خود در مرحله اول، با صدور بیانیه ای، حمایت خود از جلیلی را اعلام داشت.

واقعا کی باید بفهمیم که نگاه دو قطبی خیر و شر ، خودی و ناخودی و نخودی، خود حق پنداری و تکفیر دیگران و .....، دیگر جواب نمی دهد و نگاه مردم بشدت گرایشات منطق فازی گرفته است ( بی نهایت منطق بین صفر و یک ) . بعد از خس و خاشاک نامیدن مردم توسط احمدی نژاد و عبارت پاجوش های درخت چنار توسط حداد عادل، نوبت به پسماند و دور ریز نامیدن رقبا توسط آقای منصوری رئیس ستاد آقای جلیلی رسیده است. ریشه را علاوه بر شستشوی مغزی با نگاهی دو قطبی، در عدم طی مراحل بزرگ شدن و پختگی سیاسی جستجو کنید. در این کشور، تبدیل یک شبه فردی عادی به معاونت وزیر، امر غیر ممکن و غیر قابل تصوری نیست. طی چند شبه تبدیل فرماندار به استاندار و معاون اجرایی هم ، نتیجه اش می شود گاف آقای منصوری.

واژه تمدن نوین اسلامی درحالی به‌نحو ملال‌آوری بازتولید و تکرار می‌شود که دو بال حوزه و دانشگاه در ساده‌ترین حوزه‌های علمی در حوزه علوم انسانی و اسلامی عقب‌افتادگی‌هایی دارند که به‌راحتی قابل‌شناسایی است. حال اینکه با نگاهی به تاریخ شکل‌گیری تمدن غرب متوجه می‌شویم این نهاد دانشگاه بود که توانست با حل کردن مسائل حکمرانی در چند مرحله به‌طور دقیق و روشمند، به تحقق تمدن غرب کمک کند.هدف نگارنده این متن عبور از بحث تمدن‌سازی نیست و مساله صرفا توجه به اهمیت مساله دولت‌سازی است. اگر همین ظرفیتی که پای ادبیات تمدن‌سازی خرج شده، صرف کلان ایده دولت‌سازی شود، قطعا مسیر مراحل پنج‌گانه مورد نظر رهبر انقلاب هموار‌تر می‌شود. از این رهگذر مسیر تحقق تمدن اسلامی نیز عینی‌تر و شفاف‌تر می‌شود. اما در دوره فعلی توجه بیش از اندازه به بحث تمدن‌سازی فهم ما را از معاصرت خود اندک می‌کند و با توجه به تحولات عجیب و بسیار پرسرعت جهان، بیش از آنکه ما را به‌سمت تمدن حرکت دهد، دور‌تر خواهد کرد.

کتاب «برنامه فرانکلین در ایران» که چندماه قبل از نشر شیرازه توسط مهدی گنجوی به چاپ رسید، حاصل بحث تازه درباره جنگ سرد در بازه زمانی سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۶ بود.وقتی کلمه‌ای یا مفهومی مثل امپراتوری را استفاده می‌کنید به مجموعه تاثیر و تاثرها، فشارها، برنامه ریزی‌ها و... اشاره می‌شود که ناقض فرض اولیه دولت- ملت به‌عنوان واحد‌های خودمختار و مستقل است. درواقع می‌گوید در دنیا یک‌سری دولت- ملت وجود دارد که خودمختار نیستند، چون تحت‌تاثیر متروپل‌ها یا مراکز امپراتوریایی یا منطق امپراتوریایی و... قرار دارند. این با فرض اولیه در تعریف دولت- ملت در تقابل است، بنابراین مفهوم امپراتوری چیز‌هایی شبیه امپراتوری است. کتاب شرح می‌دهد که چه کار کردند و در کدام کشور‌ها این برنامه اجرا شد؛ ایران، الجزایر، عراق و ۱۲ کشور را نام می‌برد که در آن‌ها برنامه فرانکلین اجرا شد که موفق‌ترین‌شان ایران بود.

بررسی تاریخی نهاد دانشگاه در ایران نشان دهنده طی روند غیر ارگانیک و زایش دفعی بوده است. نهادهای متشابه در قبل و ادوار تاریخی ، ماموریت محوری برای تولید علم نداشته، بلکه علم بعنوان کارکرد جانبی این نهادها بود. بعد از ورود دانشگاه در معنای جدید به ایران، متاسفانه به دلایلی چند شاهد هستیم که این نهاد نتوانست استقلال عمل خود را در برابر نهاد سیاست حفظ کند. گروهی از منتقدین این عدم استقلال را در قبل از انقلاب در حوزه توسعه نظام بروکراتیک و نیازمندی ان به استفاده از کارشناسان صاحب مدرک و در بعد از انقلاب، همگرایی پائین این نهاد با جریان سیاسی و ایدئولوژیک حاکم بر کشور ، جستجو می کنند. نکته جالب توجه اینجاست که در دنیای حاضر، بدلیل جایگاه خاص علم در توسعه اقتصادی و فناوری پایه کشور، ضرورت حاکمیت نوعی انضباط علمی در دانشگاه ها کاملا احساس می شود. بر این قاعده، نیازمندی به واگشت دانشگاه ها به کارکرد اصلی خود یعنی بهانه ای جهت تفکر و زمینه ای برای تخصص ، تبدیل به یک الزام شده است. در همین راستا باید اضافه نمود که جریانات دانشجویی نیز باید پذیرای نوعی انضباط کارکردی شده و حداکثر، دارای مطالبات عدالت طلبانه باشند(در مقابل مداخلات سیاسی). نهاد دانشگاه باید دارای نوعی استقلال رای شده و از هدایت های بیرونی باید بشدت پرهیز شود.

زندگی چیست و چگونه باید درباره آن تامل شود؟ این دو پرسش ظاهرا سرآمد پرسش‌هایی است که حالا به صورت جدی در صحنه اجتماعی خود را نمایان کرده است. دیگر نمی‌توان به سادگی از این پرسش‌ها عبور کرد، چرا‌که پرسش‌های فعلی دورنمایه سیاسی و اجتماعی دارند، هر‌چند که علی‌الظاهر خیلی به آنها توجه نشود.

صحبت های اخیر مریم قالیباف درخصوص دفاع از پدر و خودش در پرونده موسوم به سیسمونی گیت مجددا حاشیه ساز شد. مریم قالیباف اصل داستان را نه حاشیه ، بلکه دروغ می داند و مقصود اصلی را زدن پدر با تمرکز روی افعال و رفتار اطرافین و خانواده قلمداد می کند. انکار بحث سیسمونی و نوع دفاع مریم قالیباف، حواشی و موضع گیری ها و حتی افشاگری های جدیدی را سبب شده است. برخی از منتقدین می پرسند که مشاوره به قالیباف آنهم در چنین موقعیت حساسی توسط چه گروهی انجام می شود که ادراک یا حساسیت کافی نسبت به حداقل های قابل طرح در مناظرات و موقعیت های سیاسی را ندارند. آیا مشاوران نمی دانند که زمان خاموش کردن آتش با آتش و پاک کردن و شفاف سازی برخی از موضوعات ، موقعیت های خاص دارای آمادگی زمینه ای برای پذیرش است؟ آیا در موقعیت التهابی انتخاباتی ، صلاح بر ورود به چنین موضوعاتی است؟

رهبر معظم انقلاب اسلامی ظهر روز شنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ ، در دیدار صمیمانه با جمعی از جوانان مدال‌آور در المپیادهای دانش‌آموزی و دانشجوییِ داخلی و جهانی،‌ جوانان نخبه را مایه «امیدواری فراوان،‌ عمیق و حقیقی» خواندند و گفتند: شماها می توانید یک فضای نامطلوب را تبدیل کنید به یک فضای صد درصد مطلوب. شما می توانید تاریخ را عوض کنید. کشور به یک خیزش علمی نیاز دارد و نخبگان جوان عامل اصلی تأمین این نیاز ملی هستند. من دو نکته یادداشت کرده‌ام که به شما بگویم. یک نکته‌اش این است که نخبگی یک جریان است، یک مسیر است، یک نقطه‌ثابت نیست . نکته دوم اینکه، کشور ما از حدود سال ۱۳۸۰ یک حرکت علمی را،‌ یک جهش علمی را شروع کرده ، منتها این حرکت کافی نیست؛ احتیاج داریم به یک خیزش علمی.

زخمی کردن انقلاب ها در قالب دمیدن به کوره دشمنی دائمی، خط مشی اصلی آمریکا در قرن بیستم بوده که این پروژه در قرن بیست و یک با امنیتی سازی ادامه یافته است. از نظر آمریکا احیای دشمنی و امنیتی سازی، اصل اساسی برای ایجاد اختلال در تحقق آرمان ها و وعده های انقلابیون بوده و تقلیل هویت انقلابی به دشمن انقلاب، خود دمیدن به کوره نظریه دشمن دائمی و امنیتی سازی آمریکا و غرب بوده است.در بعد از انقلاب، مواجهه با وضعیت اضطراری یعنی جنگ و ترور، به سیاست های جناحی و شکل گیری دولت استثنایی تقلیل یافت و به طرز ناخواسته ای به آن ها دامن زده، امنیت را در این چارچوب تعریف کرد و از آن پس بر اساس منافع دولت استثنایی استمرار یافت. پیامد تداوم چنین وضعیتی هم مشخص است. تقویت نفوذ، با افتادن در تله امنیتی سازی، تقویت اسلام مناسکی و تضعیف اسلام گفت و گویی . سوال اینجاست که آیا جمهوری اسلامی ایران ، مخاطرات نهفته در این نگاه را بخوبی تبیین نموده و حساسیت های لازم برای مقابله با آن را دارد؟

وجود نگاه اتمیسم به موضوعات اجتماعی بلاشک نشان دهنده ضعف نظارت و مطالبه گری و دوری از قواعد حکمرانی و بحث خیرجمعی بعنوان عامل مشروعیت حضور مدیران اجرایی است. صنعت برق کشور، صنعتی است که با راندمان بسیار پائین در حال فعالیت بوده (با تاکید بر بحث تولید و شبکه توزیع) لذا، قیمت تمام شده در این صنعت بشدت بالا می‌رود و از طرف دیگر، سرمایه گذاری در این صنعت با چالش‌های عدیده مواجه بوده و متاسفانه از نوعی انحصار پشت پرده هم در رنج است. در چنین شرایطی، اما دکتر یاقوتی مدیرکل امور انرژی و مشتریان صنعت برق انتظار دارند که اولا مردم هزینه این صنعت کم بازده را تمام و کمال بپردازند و ثانیا نابسامانی در تولید و واردات لوازم خانگی بی کیفیت با راندمان مصرف بالای انرژی هم ارتباطی به وزارت نیرو ندارد و هیچ مداخله و پیگیری هم نیازی نیست که توسط وزارت نیرو برای استاندارد‌های اجباری صورت پذیرد. خلاصه این داستان می‌شود، بیان عباراتی نظیر مصرف بیش از ۳ برابر برق مبلغ قبض را ۲۰ برابر می‌کند.‌ای لعنت بر هر چی مغز محدود نگر در هر مقامی از مدیریت اجرایی کشور در هر وزارتخانه و سازمانی که حضور داشته باشند. بیچاره‌ها، حداقل به خودتان فکر کنید که ابدیت در پیش است و روزی باید پاسخگوی کمترین‌ها هم باشید. در حوزه صنعت برق بشکل خاص از مدیران اجرایی تا سر حد وزیر می پرسیم که چرا جرات و شجاعت و توان مناظره ندارید؟ چرا در حال فرار هستید و خودتان را پشت درب‌های بسته قائم می‌کنید؟ چرا پاسخگویی به مطالبات قانونی مردم در وجودتان مرده است؟ ما قصد توهین به هیچ شخص و مقام خاصی را نداریم، اما منتظر دریافت پاسخ از مدیران و مسئولان وزارت نیرو و ضنعت برق هستیم. هرچند که فردا ( یکشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۳) وزیر نیرو باید پاسخگو به مجلس و ارایه گزارش در مورد مدیریت مصرف انرژی در ماه‌های گرم سال و نحوه تعیین نرخ متوسط قرارداد‌های تبدیل انرژی، مبنای تعرفه برق و تدابیر متخذه برای کاهش قطعی برق صنایع، چاه‌های کشاورزی و مراکز درمانی و حساس باشد.

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

مصوبه جدید اصلاح نرخ جرایم راهنمایی و رانندگی با رویکردی که پلیس آن را بازدارنده دانسته است، به شکل رسمی ابلاغ گردید. بنظر می رسد پیرو دو قاعده حکمرانی( تعامل سیاستگذاری دولتی، منافع بخش خصوصی و حقوق عامه) و فلسفه مشروعیت سیاسی با خیرجمعی (با سه گانه، تعهد، ایثار ،خدمت رسانی) حالا نوبت مطالبات مردم از پلیس راهنمایی و رانندگی در چند حوزه تضمین سلامت راه ها ، تضمین روشنایی راه ها در شب ، تضمین تامین پارکینگ در سطح شهر، تضمین کاهش نقاط حادثه خیز و اصلاح هندسی معابر برای کاهش ترافیک، تضمین روان سازی ترافیک، تضمین حضور خودروهای استاندارد با حداقل مقاومت قابل قبول بدنه ، تضمین استاندارد سازی فعالیت رفتاری پلیس راهنمایی و رانندگی در برخورد با شهروندان ، تضمین برخورد حول الگوی اسلامی-اداری توسط برخی از پرسنل خصوصا در مواجهه با جامعه نسوان و مواردی همانند باشد. راستی جناب سردار تیمورحسینی عزیز، ما علت جریمه بسیار بالا و نجومی پلاک پوشی را می توانیم حدس بزنیم ، منطق شما چیست؟خیلی دوست داریم درخصوص برنامه ها و اقدامات و وظایف تان درباره ساماندهی موتور سواران بدانیم. سربسته عرض می شود که استقلال عمل پلیس، مهمترین شرط بقای پلیسی حرفه ای و خدمت رسان است.

اگر وجدان بیدار، عقل سلیم و تعهد و غیرت دینی و عشق به وطن داشته باشیم، چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید، باید بپذیریم که حوزه سیاست کشور عزیزمان، بتدریج در حال ابتلا به ابتذال است. عملکرد هرچند قانونی، اما مسئله دار شورای نگهبان در دو دهه اخیر، ضعف نظارتی (امنیتی- نظارتی-قضایی) منجر به انتصابات محفلی، رفیق بازی و رزومه سازی در حوزه مدیران و سیاسیون، دخالت‌های غیرموجه و پشت پرده نهاد‌های خاص در جریان انتخابات (با هر اسمی و دلیلی که باشد)، کم توجهی به تخصصی سازی هسته سخت نظام و تقویت قاعده گرایی بجای سلیقه گرایی و مصلحت اندیشی‌های ریز و درشت و ..، فضای سیاسی کشور را به سمت ناکارآمدی سوق می‌دهد. در این فضا، هر تازه رسیده‌ای مدعی ریاست و وکالت و صدرات است. انگار نه انگار که جناب بزرگ زاده با نگاه گلخانه‌ای و نگاه ویژه بین، به این جایگاه رسیده، نه با توان فکری، تعهد دینی و غیرت انقلابی و مسئولیت پذیری اجتماعی خودش. یک کلام، هشدار می‌دهیم که تداوم این وضع منجر به، تضعیف عقلانیت و تربیت در کنشگران فضای سیاسی و پر کردن فضا با فرصت طلبان و خدای ناکرده لمپن‌های سیاسی خواهد شد. ما درخصوص آسیب‌های جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری، هشدار مشفقانه می‌دهیم. نگاهی به گزارش حاشیه‌های ثبت نام داوطلبان ریاست جمهوری چهاردهم، دنیای حرف برای شنیدن و گفتن دارد. قضاوت با شما.

امروز بیش از نیم قرن از صنعت خودروسازی ایران می‌گذرد، اما کشورمان هنوز درحال دست و پا زدن برای تبدیل شدن به خودروسازی مطرح در جهان است حال آنکه کشور‌های آسیای شرقی موفق شده اند درکمتر از دو دهه به جمع خودروسازان مطرح دنیا راه پیدا کنند. تغییر ساختار و بنیان این خانه در حال ویرانی و واگذاری مدیریت آن به بخش خصوصی اگر چه چند سالی است به سرتیتر رسانه‌ها و کلیدواژه دولتمردان و صاحبنظران تبدیل شده، اما درعمل پرونده واگذاری مدیریت خودروساز‌ها به بخش خصوصی با کلیدواژه «اهلیت سنجی» از وزیری به وزیر دیگر منتقل می‌شود بی آنکه اقدام جدی صورت گیرد. برکسی پوشیده نیست که امروز صنعت خودروسازی ایران بیش از آنکه یک بنگاه اقتصادی باشد تبدیل به یک بنگاه سیاسی شده است از این رو مشکلات با قوت برجای خود باقی مانده اند به شکلی که مدیران عامل بزرگترین و مطرح‌ترین خودروسازی‌های جهان همچون بنز و تویوتا نیز در صورت قرار گرفتن بر راس کارخانجات خودروسازی بزرگ ایران، نه تنها نمی‌توانند کاری از پیش ببرند که خیلی زود به ناکارآمدی متهم خواهند شد. خیلی شفاف عرض می‌شود که متاسفانه برخی افراد و جریانات در این آشفته بازار در حال چریدن هستند و در مقابل بسیاری از تغییرات مقاومت می‌کنند. تنها در ۴۰ روز نخست امسال، رهبری دست کم چهار بار بر ضرورت موضوع مشارکت مردم، تولید و ضرورت سپردن امور به بخش خصوصی برخوردار از پشتوانه مردمی خلاق تاکید کردند. تأکید‌های مکرر و مستمر رهبری با تمرکز بر خصوصی سازی و کلید واژه «تولید» به ویژه در کمتر از ۲ ماه اخیر، نشان‌دهنده یک پیام واضح و حاکی از این اولویت حیاتی برای حال و آینده کشور است.

بیان توانمندی‌های کشور و تشریح بالندگی‌ها، هر شهروند صاحب وجدانی را خوشحال نموده و باعث افتخار می‌گردد، اما وقتی صحبت از ویترین چینی و سرپوش نهادن بر ناکارامدی‌ها با ریز و درشت چیدن‌ها می‌شود، چاره‌ای جز افشاگری و مطالبه گری و برهم زدن کاسه و کوزه مدیران ناکارامد و کم کارامد وجود ندارد. در واقع بنظر می‌رسد که با تقابل دو نگاه سیاسی به توسعه و نگاه حکمرانی به توسعه بخش کشاورزی مواجه هستیم. ما از متولیان بخش کشاورزی خصوصا وزیر جهادکشاورزی می‌پرسیم که تحقق سند خودکفایی در هشت محصول اساسی در چه وضعیتی است؟ تا کی کشور باید وارد کننده نهاده‌های دامی باشد؟ طرح آبکی اصلاح الگوی کشت چه شد؟ وضعیت آبخیزداری و آبخوان داری کشور چگونه است؟ وضعیت فرسایش خاکی و نابودی منابع آبی کشور چگونه است؟ وضعیت سرمایه گذاری منفی در بخش کشاورزی به چه صورت است؟ وضعیت سرکوب قیمتی در بخش کشاورزی را چطور توجیه می‌کنید؟ وضعیت مکانیزاسیون بخش کشاورزی چگونه است؟ چرا باید کشور بعد از سال‌های سال وارد کننده کود و سم و بذر باشد؟ دفاع تان از مشکلات نژاد آرین چیست؟ الگوی توسعه کشاورزی کشور بر اساس کدام منطق قابل دفاع بنا شده است؟ وضعیت توسعه روستایی و ارتباط آن با توسعه کشاورزی چیست؟ وضعیت تعامل بخش کشاورزی و محیط زیست کشور با بخش معدن و صنعت به چه صورتی است؟ آیا مردم می‌دانند که محصولات کشاورزی بدون سنجش و راست آزمایی در خصوص طی دوره کارنس وارد بازار می‌شوند یا نه؟ و.. هشدار می‌دهیم که عوام فریبی را با انواع رپورتاژ آگهی دادن قطع کنید. اگر ادامه پیدا کند، از نهاد‌های امنیتی و بازرسی کشور استمداد می‌جوییم. گام دوم انقلاب، جای تلاش و سازندگی است نه ویترین چینی و لاپوشانی؟ بیایید بگویید برای حل مشکلات پایه و اساسی کشور در بخش کشاورزی چه کرده اید و در چه وضعتی قرار دارید و در کجا‌ها، نیازمند کمک بیشتر هستید یا مشکل حل شود. بسم الله.

ورای برخی تندروی‌ها و کندروی ها، کشور چارچوب فرهنگی- ارزشی-معنوی خاص خودش را دارد. حرکت حول ان چارچوب را مجاز می‌شماریم و حرکت در خارج از آن چارچوب، با سه گانه صحبت-تعامل-منطق، قانون-حقوق، زور-اراده ورزی، مواجه می‌شود. چه خوب است که تفاوت برداشت‌ها و اختلافات در قالب گفتمان و تعامل حل شود و نیازی به ورود به مراحل دیگر (قانون و زور) نباشد. ویدئو کلیپ زیر را ملاحظه کنید (نیازمند راست آزمایی، زمان تهیه را نمی‌دانیم) و نظر بدهید که با کرمان موتور باید برخورد شود (ضعف نظارتی)، با نماینگی باید برخورد شود (چارچوب شکنی با پیگیری تعزیراتی)، هر دو یا هیچکدام؟ آیا آقای جمالی عزیز (عنوان شده در کلیپ) بعنوان نماینده کرمان موتور، نمی‌دانند که چه خطوطی را نباید رد کرد و چارچوب‌ها کجاست؟ حالا متوجه شده اید که چرا آن همه تلاش ما برای به راه آوردن متمایلین به طرح صیانت، به جایی نمی‌رسد؟

همه ناراضی از فعالیت سازمان تامین اجتماعی . کارگر ناراضی، بازنشسته ناراضی، کارفرما ناراضی. شکایات برعلیه سازمان در دیوان عدالت در حد بالا و .... . این تصویر سازمانی است که پول بیمه را به زور و اعمال گردن کلفتی با اختیارات ماده ۵۴می گیرد و در زمان ارایه خدمات متقابل قانونی، وجود خارجی ندارد. از شما می پرسیم که ادامه فعالیت چنین سازمانی ، با کدام منطق عقلانی، قانونی، شرعی، اخلاقی و انسانی، توجیه دارد؟ سازمانی که در سال جهش تولید با مشارکت مردم ، با برگشت زدن چک های ضمانت پرداخت اقساط معوق کارفرماها و بستن حساب های فعالان اقتصادی، بنوعی می تواند بعنوان مانع تولید عمکل کند. فریدون نیکوفرد، فعال صنفی بازنشستگان کارگری انتقادات قابل تاملی در این خصوص دارد.

سال‌های سال است که وزارت جهادکشاورزی از دو طرف بام در حال پرت شدن است. البته به جهنم که پرت می‌شود. اما پرت شدن مشتی مدیر عموما ناشی، به پرت شدن ۸۵ میلیون ایرانی و فشار به سفره مردم ختم می‌شود. یا قصد دارند خودکفایی صد درصدی در همه محصولات داشته باشند یا افسار اسب واردات را باز کرده تا یکه تازی کند. چرا، چون با شکم مردم سروکار دارند و نباید صدای اعتراضی بلند باشد. لعنت بر این منطق کور بی منطقی خانه خراب کن. تفکر صفر- یکی و قطبی نگری چنان در بدنه مدیریتی این وزارتخانه رخنه کرده که حرکت تعادلی و بینابین، عیب محسوب می‌شود. واردات کردید، بسیار خوب. سهم و برنامه شما برای ارتقا تولید در نظامی هم بند و نگاهی شبکه محور کجاست؟ جناب دکتر شیرزاد (از مدیران نسبتا خوب وزارتخانه) فرموده اند که بازار نهاده‌های کشور تا ۶ ماه آینده تأمین است؟ اولا چقدر ارز پاشی برای اینکار کردی؟ ثانیا وزارتخانه برای ارتقا تولید در همان چیز‌هایی که شما وارد می‌کنید، چه اقدامی انجام داده و ما باید تاکی نفت بفروشیم و گندم و جو و کنجاله و ذرت وارد کنیم؟ ثالثا چرا سایر وظایف قانونی را مسکوت می‌گذارید؟ چرا صدای نماینده گلستان درباره جو باید بلند شود؟ چرا تولید علوفه داخلی و تامین خوراک دام در داخل کشور جدی گرفته نمی‌شود؟ سوالات زیاد است و رسانه جای بداخلاقی نیست. پای تشکیلات بازرسی و امنیتی باید به میدان کشیده شود.

اختلافات بین حامیان عرفی - ارزشی تعطیلی پنج شنبه ها و حامیان اقتصادی- توسعه گرای تعطیلی شنبه ها ، ادامه دارد. هر گروه استدلال خود را دارند و ادله خود را ارایه می کنند. اما نکته جالب این داستان، ورود رسمی رئیس دیوان عالی کشور به نقد مصوبه تعطیلی شنبه های مجلس است؟ سوالی که برای اذهان عمومی پیش می آید این است که آیا جایگاه والایی مثل رئیس دیوان عالی، عرفا و قانونا حق ورود آشکار در خصوص این گونه مسائل را دارد.

انقلاب فرهنگی یک پیروزی سیاسی کوتاه‌مدت برای مائو محسوب می‌شد، اما شکستی بلندمدت برای چین و ویرانگر بود. وسواس مائو برای تثبیت جایگاه خود در تاریخ، او را به ازبین‌بردن هرگونه تهدید احتمالی برای قدرت خود و تحمیل بهای سنگینی برای چین سوق داد. تکیه مائو به گروهی از دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشجویان دانشگاهی برای اجرای انقلاب فرهنگی، یکی از فاجعه‌بارترین اشتباهات او بود. جوانانی که سرمست از قدرت بودند، از کارزار انقلاب فرهنگی برای کسب اطمینان برای دستیابی به جاه‌طلبی‌های خودخواهانه‌شان استفاده کردند. آزار و اذیت‌های صورت‌گرفته از طرف آن‌ها موجب ایجاد خلاء در بوروکراسی کشور و توقف کار بسیاری از بخش‌های دولت شده بود. مائو که توده‌گرا بود، احساس می‌کرد توده‌ها می‌توانند هر مشکلی چه اقتصادی، چه سیاسی و چه اجتماعی را صرفا با دردست‌داشتن قدرت حل کنند. این باور، اما صرفا به هرج‌و‌مرج، ویرانی، آشفتگی و پاکسازی سرمایه‌داران و مدیران صنعتی انجامید. وقتی این گروه‌ها حذف شدند، مائوئیست‌ها برای اداره نظام سیاسی باقی ماندند، اما دهقانان و دانشجویان و دانش‌آموزان توانایی اداره کشور را نداشتند. بسیاری از مردم چین فقط برای انجام یک کار مانند کشاورزی یا کار در کارخانه‌ها آموزش دیده بودند. آن‌ها هیچ مهارت مدیریتی یا فنی برای حفظ تولید نداشتند و کارخانه‌ها بدون مدیران آموزش‌دیده مناسب، قادر به فعالیت نبودند. مائو باور داشت تکنوکرات‌ها (فن‌سالاران) و روشنفکران فاسد هستند و برای براندازی نظام سیاسی نقشه می‌کشند. این ذهنیت موجب شد او درصدد جایگزین آن‌ها با افرادی وفادار برآید.